
Julie heeft spijt van haar keuze in het onderwijs voor Beer
Het was 2005, ik was net klaar was met een intensieve training van een centrum voor autisme. Beer zat in een groepje op een medisch kleuterdagverblijf met een verse diagnose autisme en een forse ontwikkelingsachterstand. Ik had voor het eerst een PGB aangevraagd waar ik 3 trainers van betaalde die met mij, Beer 2 uur per dag drilden aan een tafeltje. Drillen omdat het op een zachte vriendelijke manier met veel beloningen en hoge stemmetjes, toch zo aanvoelde.
Het idee dat hij gewoon onderwijs zou gaan volgen, had ik inmiddels ver achter me gelaten. Ik had een IQ test, afgenomen na een dril-training als bewijs dat mijn mannetje leerbaar was. Dus het advies van het MKD om een KDC te zoeken ging er bij mij niet in, strijdig als ik toen al was.
School voor autisme
Ik bezocht een school speciaal voor kinderen met autisme, vernoemd naar die vent die zegt autisme te hebben ontdekt. Dan zou je ervanuit mogen gaan dat Beer daar op zijn goddelijke plek zou zitten. Helaas zou hij in groep 1 al zindelijk moeten zijn en tenminste al kunnen rijmen. Je leest het goed. Met zindelijk worden hield ik me toen al 2 jaar naarstig bezig. Hij was toen net 5. Rijmen zou wel erg grappig zijn, als hij de klanken die hij kon produceren tot gedicht kon maken. Ik zou aan zijn lippen hebben gehangen.
Cluster 4
Toen ik op gesprek kwam bij een cluster 4 school die vroeger kinderen buiten les gaf en nog altijd idyllisch half in een bos gelegen lag, kreeg ik weer wat hoop. Met wat onderhandelingen lukte het me Beer in de eerste klas te krijgen. Alleen moest ik wel zorgen dat ik samen met een trainer elke dag, Beer een uur uit de klas bezig zou houden. De dril-training had ik toen omgezet in een vriendelijke versie met veel meer spelen. Helaas was het gewoon niet haalbaar, tenzij ik in elke klas het hele PGB budget voor thuis op zou maken om school te helpen met onderwijs voor mijn kind.
Cluster 2
Vanwege Beers spraak/taalstoornis gooide ik het op een cluster 2 school. Na veel bellen en zoeken vond ik een school voor doven en slechthorende kinderen waar ook Beertjes zaten met autisme, ook non-verbaal. Ik mocht de coach van het centrum speciaal voor autisme inzetten om samen met mij, hun logopedist te trainen met de toen nieuwe PRT therapie. Beer zat daar wat groepsgrootte enorm goed en op zijn plaats. Hij ging vanuit de PRT ook steeds meer woorden zeggen. Wat die school betreft (en omdat een cluster 2 indicatie zo moeilijk te behouden was omdat ie veel geld kost) mocht hij naar een cluster 3 school gaan.
Cluster 3
Toen ik daar een rondleiding kreeg, verbaasde ik me over de grote klassen met kinderen die gezellig een praatje kwamen maken. Ik voelde me rood worden en bedacht me hoe Beer het daar ooit zou redden. Gelukkig bestaan er zorggroepen met veel structuur en hele lieve hardwerkende leerkrachten. Het lukte ze om het eerste jaar een MG-status te krijgen zodat ze een budget kregen voor extra inzet 1 op 1. Dat zo’n budget daarna 2 keer is aangevraagd maar nooit is afgegeven, verbaast me nog steeds. Wat me ook verbaast is dat geen enkele vorm van onderwijs goed genoeg is voor kinderen met autisme en een verstandelijke beperking. Zelfs als je het onderwijs gedeelte dan maar weg laat, belanden veel kinderen thuis. De groep is toch te groot, de gedragsproblemen nemen erg toe bij onrust in de klas. De leerkracht moet als hij mazzel heeft 2 assistenten hebben en het liefst nog een stagiaire erbij om zoveel mogelijk aandacht te kunnen geven per kind, tegen een laag loon met veel ziekte-uitval.
Zorggroep
Ik realiseer me dat Beer enorm heeft geboft met zijn zorgklasje. Hij had van zijn 13e tot zijn 18e een leerkracht die zich 200 procent gaf aan zijn kinderen. Hij was een grote vriendelijke reus die samen met zijn lieve assistenten zonder extra budget, alles uit zijn kinderen haalde wat in ze zat. Beer mocht elke dag 2 keer tot rust komen in een apart ingerichte kamer waar een computer was en een trampoline. Alleen dan kon hij een dag volhouden. Ik was dan ook best verdrietig dat alle klasgenoten met 18 jaar naar dagbesteding gingen. Beer alleen laten blijven met een nieuwe jonge groep was geen optie. Nu zit hij na een lange lastige start, goed bij zijn zeer gestructureerde dagbesteding van een grote instelling.
KDC
Ik blijf verhalen horen en lezen van ouders wiens kinderen vastlopen op een ZMLK school. Kinderen die thuis zitten terwijl ze het ook verdienen om te leren en in een groep te zijn. Ouders die een burnout krijgen van de overbelasting om hun vastgelopen kind thuis op te kunnen vangen.
Ik heb spijt dat ik zo koppig was om niet te kijken bij dat KDC toen Beer 5 was. Waarom hoorde ik om me heen dat kinderen daar totaal niets leren? Alles wat Beer nu op zijn dagbesteding doet had hij ook kunnen leren op een fijn KDC. Hij zou maar één plek gehad hebben in plaats van de verschillende scholen. Dan was hem én mij veel bespaard gebleven.
Onderwijs, ook Silvie heeft een heel traject afgelegd. Lees in dit ebook, haar zoektocht naar een goede plek voor Daniël.