Zo voelt het om een oudere brus te zijn

Olvera (54) en zus Terra (59) groeiden ondanks de beperkingen van Terra, samen op. Olvera vertelt: ‘We hielden hele gesprekken samen. Als zussen onder elkaar, niet gehinderd door de beperkingen van Terra, het was heerlijk onbezonnen. Pas toen onze omgeving op haar handicap wees, werd het anders.’

Die omgeving kwam Olvera binnenshuis en buiten tegen. Zo weet ze nog goed dat Terra thuis minder hoefde te doen: ‘Terwijl er niets mis was met haar handen’. En ook de buurt zag hen als een ander soort familie, ze waren altijd bijzonder. 

een stiekeme corona-hug

In hun tienerjaren ging Olvera zich ontplooien en stagneerde Terra. Haar autisme en verstandelijke beperking speelden een grote rol. Pas toen Terra op haar 27e naar een zorginstelling verhuisde, ontstond opnieuw een goede band. 

Olvera: ‘We zien elkaar vaak en we gaan voor haar verjaardag elk jaar een nachtje in een hotel logeren of doen samen een hightea.’
Dit jaar stak corona daar uiteraard een stokje voor. Toch lukte het Olvera om Terra een onvergetelijke verjaardag te bezorgen. Ze regelde twee paarden voor de ingang van de zorginstelling die Terra kon aaien. ‘Paarden zijn haar lust en haar leven. Het werd een hele happening, voor alle bewoners’, vertelt Olvera en voegt er aan toe: ‘Ik heb mijn zus toen stiekem omhelsd. Mag wel niet, maar gewoon gedaan.’ 

aandacht voor oudere brussen

Ook al voelt Olvera zich nauw verbonden met haar zus, ze is geen bewindvoerder. ‘Die rol heeft onze moeder. Ik heb dus geen zeggenschap over Terra, maar ik ken haar wel heel goed. En ik vind dat de zorginstelling Terra te weinig uitdaging biedt. Zo zou ze volgens mij best kunnen leren lezen of met de computer omgaan. Ze kan meer dan ze nu laat zien. Maar zowel de begeleiding als mijn moeder gaan daar niet in mee.’

Olvera zou graag van andere oudere brussen willen weten of ze dat herkennen. Ze zegt: ‘Hoe gaan zij om met een verschil in inzicht met ouders of de zorginstelling? Hoe denken zij over kwaliteit van leven? Allemaal vragen die ik zou willen bespreken. Ik voel me nu soms op een eiland staan in mijn relatie met mijn zus.’

‘Vroeger was er weinig aandacht voor ons brussen. Ik heb respect voor mijn ouders omdat ze mijn zus een thuis hebben gegeven, dat was niet altijd makkelijk. Maar het was niet altijd eerlijk naar mij en onze broers’, kijkt Olvera terug.
Ze vindt het daarom heel goed dat er nu wel aandacht is voor de brussen. Ze zou alleen willen dat ook de oudere brussen elkaar kunnen vinden. Om ervaringen te delen en informatie uit te wisselen.

twee aparte werelden

‘De relatie met mijn zus is heel bijzonder, het is een rijke, kleurrijke ervaring om samen met haar te zijn. We zijn twee aparte werelden, maar ook één’, sluit Olvera af. Ze schreef er dit gedichtje over: 

Twee handen,
Twee aparte gedachten
Twee aparte werelden
Twee worden één
Mijn zus en ik

Ben jij ook een oudere brus? Of ken je brussen? Laat het ons weten via de Facebookpagina Wat Niemand Weet of stuur ons een berichtje via vertel@pickourbrain.nl.

Merel, de zus van Hester beschrijft hoe het is om Hester te bezoeken in corona-tijd als er regendruppels vallen en er eenzame stoel aan de grote tuintafel staat.