Als je de verjaardag van je kind anders had voorgesteld
Het is bijna zover: onze Sam wordt drie jaar! En dat moet natuurlijk gevierd worden. Hoewel het een hele grote mijlpaal is, zijn we er dit jaar wat minder mee bezig. Aan de ene kant hebben we onze handen vol aan Sam en zijn zusje Sofie en aan de andere kant staat Corona een mooi feestje behoorlijk in de weg. Maar als ik heel eerlijk ben voelt deze verjaardag minder feestelijk dan de vorige en stiekem ook een beetje pijnlijk. Ik had mij Sams derde verjaardag heel anders voorgesteld.
Doordat Sam het afgelopen jaar langzaam is gestopt met praten en actief communiceren, is Sam een ander jongetje geworden dan wij hadden verwacht. Zijn cognitieve ontwikkeling verloopt anders dan we hadden gehoopt. Sam is nog steeds een heerlijk lief vrolijk mannetje, maar hij begrijpt niet dat hij binnenkort jarig is. We gaan niet samen aftellen tot de grote dag. Hij heeft geen behoefte aan een peuterfeestje. Hij zal niet aangeven wat voor taart hij wil voor zijn verjaardag (en zeer waarschijnlijk zal hij ook geen taart proeven). Sam heeft geen wensenlijstje. Ik weet niet eens zeker of hij zelf zijn cadeautjes open zal willen maken. Hoe ik ook tegen mezelf probeer te zeggen dat het niet erg is en helemaal oke is, het lukt me niet, want het doet gewoon pijn.
Verjaardag van je kind
Ik had zo gehoopt om voor deze bijzondere dag samen met Sam een taart te bakken, zoals ik dat destijds met Len ook heb gedaan. Dat we samen liedjes gaan zingen en dat hij zelf zijn kaarsjes uit zal blazen. En dat hij vol trots een traktatie mee zal nemen voor de kindjes op zijn opvang. Maar zo ziet ons leven met Sam er niet uit. Voor ons mannetje is dat op dit moment te hoog gegrepen. En dat is zo ontzettend jammer.
Maar wat is het bijzonder: hij wordt drie jaar! Dat gaan wij natuurlijk wel vieren en Sam lekker verwennen. We gaan zijn leven vieren en met een lach en een traan proosten op alle grote mijlpalen die hij het afgelopen jaar heeft gehaald. En ondanks dat Sam het niet echt begrijpt zal hij hopelijk wel genieten van de slingers, de ballonnen, de chips en alle extra liefde en aandacht. En gelukkig hebben we Len die met alle liefde de kaarsjes uitblaast voor Sam en wel een extra stukje taart wil eten.
Dessie Lividikou is moeder van baby Sofie, Sam en stiefmoeder van Len. Sam is geboren met neonatale Marfan, een progressieve bindweefselaandoening. Dessie blogt op lievesam.weebly.com dat ze met haar man Laurens is gestart toen Sam drie maanden oud was. Op 5 november komt haar boek ‘Een magisch getal’ uit.
Lees de verhalen van Dessie ook in het boek ‘Wat Niemand Weet…’, lief en leed en andere verhalen van ouders van zorgintensieve kinderen.
