Als je relatieproblemen hebt door je zorgintensieve kind
Dat er veel relaties sneuvelen als er een kind geboren wordt met een handicap of ziekte is bekend. Maar toch lijkt het een taboe. Want er is erg weinig informatie over te vinden, tenminste ik kon het niet vinden op internet. Praten met vrienden en familie helpt een beetje. Niet veel mensen om mij heen hebben een kind met een zware beperking én relatieproblemen. En als ze dat wel hebben, praten ze er niet veel over, heb ik ervaren.
Natuurlijk hebben veel verse ouders het vaak moeilijk als er in hun zorgeloze bestaan van leuk uit eten gaan, werken en veel vrienden zien, een baby geboren wordt. Zie maar even alles onveranderd door te laten gaan met een kleine melkdrinkende handenbinder die je nachten lang wakker houdt. Veel ouders groeien weer naar elkaar toe als die eerste heftige jaren milder worden. De kleine gaat zich meer richten op beide ouders. Veel vaders kunnen naar eigen zeggen wat meer met hun spruit als die met grote ogen liefdevol ‘papa’ zegt.
Tot er een kind komt dat geheel volgens zijn eigen mysterieuze plan handelt, met voor ouders zeer vreemd gedrag en blijvende slapeloze nachten. Dat ook geen mama of papa gaat zeggen, dan heb je een stevige basis nodig in je relatie om goed bij elkaar te kunnen blijven.
Het zou zo mooi zijn, als je toch in die verschrikkelijke molen van diagnose en hulp zoeken zit, er twee ouders zijn die zich op dezelfde bladzijden bevinden. Als niet de één wil fietsen in een mooi rustig landschap en de ander wil rolschaatsen in een drukke stad. Als de soep niet gegeten gaat worden wanneer die te heet is en dat je zeker geen onkruid water gaat geven.
Je begrijpt dat dit leuzen zijn die je krijgt te horen als je bij een relatietherapeut terecht bent gekomen in de hoop de boel nog te kunnen redden.
Relatieproblemen
Zie maar eens ervaringen te vinden van mensen die open en eerlijk vertellen waar ze tegenaan lopen in zo’n situatie waar de één wil vluchten in werk en de diagnose niet wil erkennen. Terwijl de ander zich begraaft in het internet met vroege interventies, MKD’s en gluten- en lactosevrije diëten voor het kind dat steeds verder van je af glijdt in zijn bijzondere wazige wereld.
Je vindt de ervaringen niet veel. Want niemand durft toe te geven hoe ontzettend eenzaam je je voelt als je relatie niet bestand is tegen deze verdrietige ramp.
Wat ik heb gemist, 18 jaar geleden toen we in de mallemolen van therapeuten, diagnosecentra, etc terechtkwamen, is zorg voor de ouders. Ik heb zo vaak moeten praten over wat Beer allemaal niet deed. Maar ik had net zoveel behoefte aan hulp om de relatie met de andere ouder in stand te kunnen houden. Die hulp heb ik zelf moeten zoeken, toen het al te laat was na vele onvruchtbare relatietherapiesessies.
Je mag het best een ramp noemen als het niet lukt. Ook voor een kind met een zware beperking is het het fijnst om beide ouders bij zich te hebben. De gezamenlijke zorg om hem blijft, al is de relatie al meer dan 10 jaar voorbij. Gelukkig word je sterk van rampen. Ook als je alleen verder moet.
In de laatste editie van het tijdschrift Lotje&co vind je een interview met een relatietherapeut die meerdere ouders begeleidt met een zorgintensief kind. Bestel m nu!
