6 Redenen waarom ouders-van ijzersterk zijn
Het idee dat ik alleen verantwoordelijk ben om voor Beer, mijn zoon met autisme van 19, een toekomst te organiseren vind ik soms zo beangstigend en lamleggend dat ik er liever niet al te veel aan denk. Om die angstgevoelens aan te kunnen, leef ik heel bewust met de dag. Ik heb geen religie of bepaalde leefwijze, al leef ik redelijk boeddhistisch. Dat is ook niet nodig, want wij, ouders van, hebben allemaal ons eigen unieke geloof cadeau gekregen bij onze kinderen.
Want hoe mooi is het om:
1: Niet verder te willen kijken dan je neus lang is, zodat je er elke dag weer fris tegenaan kan. Elke nieuwe dag is er weer één die ook gewoon goed kan gaan. Ik leef nog, dus ik kan het.
2: Op een beperkt aantal uren slaap te kunnen knallen en niet alleen in de eerste paar tropenjaren van je kind. Grote ‘piefen’ in de zakenwereld slapen ook maar 5 uur. Dus jij bent een groot zakentalent.
3: Bijna zonder ziek te worden door het leven te gaan. Omdat ziek zijn nou eenmaal niet in je vocabulaire thuishoort en je daarmee je immuunsysteem getraind hebt om kampioen van het leven te zijn. Elke snif ga je te lijf met positiviteit en kracht. Je bent getraind om alles aan te kunnen.
4: Van alle ‘zorgmarkten’ thuis te zijn. Je brengt lachend hoorzittingen met gemeenten en zorgkantoren tot een vruchtbaar einde. Gaat gesprekken aan met het UWV, de zorginstelling en de kantonrechter. En zet een pgb-netwerk op via de SVB (die je ook vaak even ‘positief’ moet aanspreken) als dat nodig is om je kind te begeleiden.
5: De coronacrisis er ook wel even bij te kunnen doen. Zonder in angst weg te kwijnen. Want als jij wegkwijnt is er niemand die het over kan nemen. Een quarantaine en nu weer een lockdown, doe je gewoon omdat je hebt geleerd je aan te passen aan dit soort werkelijkheden. Je kan een atoombom nog aan als die zou vallen.
6: Te kunnen genieten van elke kleine overwinning zoals een nieuw woord, een heldere blik van herkenning van je kind. Als je kind ‘mama’ zegt of zelf kleren aantrekt die niet allemaal achterstevoren zitten of binnenstebuiten. Je voelt de meest pure vorm van liefde vloeien naar dat kind, waardoor alle angst naar de achtergrond schuift.
En als ik dan toch momenten van verdriet, eenzaamheid of angst voel, laat ik ze gewoon toe. Om er daarna weer klaar mee te zijn en door te gaan. Ik weet dat ik ijzersterk ben geworden door het hebben van deze zeer bijzondere Beer. Daar ben ik hem dankbaar voor.
Nog meer verhalen over waarom ouders-van ijzersterk zijn lees je in ons boek Wat Niemand Weet.
