Even over de mallemolen van de vaccinatiecampagne

Al maanden kijk ik vanaf de zijlijn naar de vaccinatiecampagne. Ik heb er een mening over en heb al menigmaal mijn hoofd geschud. Ergens had ik opgevangen dat Pfizer er nu ook is voor 16 en 17-jarigen. En met aanhoudende geluiden dat mensen met Down toch echt wel kwetsbaar zijn voor het virus, besloot ik de stap te wagen. En in de bureaucratische mallemolen van ‘Nederland vaccineert’ te stappen.

De eerste ervaring met de vaccinatiecampagne was meteen bijzonder. Wij betalen onszelf niet uit Daniël zijn PGB. Die behoefte hebben we nooit gehad. We zijn zijn ouders, hebben gewoon een baan en vragen anderen om hem af en toe extra te begeleiden.
Dat is altijd goed gegaan, tot de vaccinatie-uitnodigingen voor de PGB-ers op onze deurmat vielen. Opeens was er een groot onderscheid tussen betaalde en onbetaalde mantelzorgers. En om ons heen allemaal ouders die hun Astra Zenica gingen halen. ‘Eigenlijk is het discriminatie’, appte een vriendin die zichzelf ook niet uitbetaalt.

Vaccinatiecampagne

Maar dan nu Daniël. Mensen met het syndroom van Down gaan voor. Al een tijdje. Omdat Daniël nog geen 18 is, kreeg hij geen uitnodiging. Maar als ik – voor de eerste keer – de informatiepagina over de vaccinatiecampagne open en na wat zoeken, klik op de vraag ‘Ik heb morbide obesitas óf heb het syndroom van Down. Wanneer en hoe krijg ik mijn uitnodiging voor corona-vaccinatie?’ kom ik tegen dat mensen met Down uit 2005 of eerder (Daniël is van 2004) een prik krijgen met Pfizer of Moderna bij de GGD.

Dus hij is gewoon wel aan de beurt!

Maar hoe hij dan aan een uitnodiging komt, staat er niet bij. Ik bel de huisarts, kies in het keuzemenu netjes voor optie 5 ‘Vragen over het coronavaccin’ en krijg een automatisch antwoord. Waarin ik doorverwezen word naar de infowebsite, die ik open voor me op het scherm heb.
Ik probeer de algemene afspraakmaakpagina van de overheid, maar daarvoor moet je uit 1952 of eerder komen.

Einde in zicht?

Bezwaard bel ik opnieuw met de huisarts en kies in het keuzemenu nu voor de optie ‘Ik wil de assistent spreken’. Bezwaard omdat natuurlijk iedereen met dit soort vragen de huisarts belt en ik niet degene wil zijn die de huisarts overbelast.
De assistente is heel vriendelijk, zoekt het even uit en verzucht dat het echt een enorm gedoe is. Omdat de strategie iedere keer verandert en er zoveel partijen bij betrokken zijn: ‘Gelukkig is het eind in zicht.’

#vergeetonsniethugo

‘Het is natuurlijk ook pas net bekend geworden dat mensen onder de 60 die kwetsbaar zijn met voorrang aan de beurt zijn’, legt ze vervolgens uit. Ja gelukkig wel, denk ik meteen. Dankzij de enorme inzet van Ieder(in) en de actie #vergeetonsnietHugo. ‘U krijgt binnen een paar weken een brief.’

Opgelucht hang ik op. Maar als ik verder zoek, klopt het niet wat ze zei. Daniël met zijn Down valt in een andere groep, die eigenlijk al vanaf 15 februari aan de beurt is (lees ik op deze pagina). Even overweeg ik om terug te bellen. Maar laat het dan, de huisartsen kunnen er ook niets aan doen. Ik ben voorlopig blij dat Daan binnen nu en een paar weken een uitnodiging zal ontvangen. Een uitnodiging van de huisarts, om zich bij de GGD te laten prikken. Tuurlijk…

Deze hele vaccinatiecampagne doet me toch ook elke keer weer denken aan 2015, aan de transitie in de zorg en de enorme problemen bij de SVB. Waar we nog steeds de gevolgen van ondervinden. Lees mijn gebundelde blogs over die tijd en huiver opnieuw: Zullen we er maar gewoon om blijven lachen?