Als je zorgintensieve kind alle spelletjes altijd wint

Zondagmiddag, het is wat druilerig. Daniël wil zich net installeren met de laptop en een bakje chips op de bank. ‘Zullen we een spelletje doen?’ vraag ik. Tot mijn verrassing vindt hij dat meteen een goed idee. Tenminste als de chips en z’n telefoon met Spotify aan, mee aan tafel mogen.  ‘Wat doen we?’ vraag ik naar de bekende weg. ’Yahtzee!’ antwoordt Daan uiteraard.

Maandenlang speelden we alleen maar SkipBo, nadat we echt helemaal waren uitgekeken op Pesten. Maar sinds een paar weken is Daniël geswitcht naar Yahtzee. En dat komt goed uit, want de leerkrachten op zijn nieuwe school zijn niet helemaal tevreden over zijn rekenvaardigheid. En die kan hij tussen het gooien met de dobbelstenen door, mooi oefenen. 

Tellen

‘Wil je drie vijven opschrijven of volle bak?’ vraag ik als hij drie vijven en twee tweeën gooit. ‘Drie vijven’, reageert Daniël resoluut.
‘Oké, hoeveel is dan drie vijven?’
‘Vijf, tien vijftien’, telt hij snel. Want tellen met sprongen van vijf, dat lukt hem ondertussen wel.
Natuurlijk gooit hij vervolgens vrolijk vier zessen, al is dat wel lastiger tellen. Van zes naar twaalf lukt, maar dan telt hij toch de ogen: ‘Dertien, veertien…’
Daarna gooit hij yahtzee, grote straat, vier vieren, tot hij alleen kans nog over heeft en hij alle ogen van de vijf dobbelstenen moet tellen. Lachend begint hij er aan. Niet alleen blij omdat hij wint -ik heb natuurlijk geen yahtzee gegooid- maar ook blij omdat het tellen goed lukt. 

Spelletjes doen

Dan komt Julian de kamer binnen lopen. Hij is in het weekend thuis, maar heeft al de hele ochtend gestudeerd. Beste leuk die universiteit, maar het is wel veel werk.
‘Verslag klaar?’ vraag ik. ‘Ja, gelukkig wel. Ik heb wel zin in spelletjes, mag ik mee doen?’
‘Net klaar, ik gewonnen!’ verklaart Daniël en kijkt ons grijnzend aan.
‘Je gooide zeker weer yahtzee? Zullen we dan nu Jeu de Barricade doen?’

Daar is Daniël wel voor in. Ik knik dat het prima is, ook al kan ik niet iets educatiefs aan dit spel bedenken. 

‘Ik ga winnen Daan’, voorspelt Julian en speelt het spel strategisch door met al z’n pionnen tegelijk op pad te gaan. Daniël doorziet zo’n strategie uiteraard niet en loopt gewoon met één pion. Hij gooit op het juiste moment zes en twee als het nodig is om een barricade op te ruimen. Voordat we het in gaten hebben, staat hij nog één stapje voor het eindpunt. Aan weerszijde van zijn ene blauwe pion, drie groene pionnen van Julian en twee gele van mij.
Als hij één gooit, steekt hij onmiddellijk twee handen in de lucht.
‘Jeez Daan, ik speel echt nooit meer met jou’ roept Julian uit en ruimt hoofdschuddend het spel op.

Daniël mag dan niet zo rekenvaardig zijn, geen uitgekookte spelstrategiën hebben en geen ingewikkelde studieverslagen kunnen maken, maar het geluk laat hem echt nooit in de steek. 

Daniël en zijn broers houden wel van spelletjes. Wil je meer verhalen over hen lezen? Bestel dan ons boek Wat Niemand Weet! Het boek van en voor ouders van zorgintensieve kinderen.