Silvie luistert en ze kijkt. En schrijft dan op wat jij wilt vertellen. Ze zet ingewikkelde stukken om in begrijpelijke taal. En combineert haar jarenlange ervaring als blogger, schrijver en redacteur (online én in print) met de zorg voor haar Daniël (alweer 15). Samen met Veronique maakte ze van Lotje&co een succesvol online platform. Deze ervaringen zet ze nu voor jou in: pick haar brain.
Wat als het zwembad al een jaar dicht is?
Bijna twee jaar geleden ging Anna Sophie uit huis. Elke zaterdag halen we haar op om eerst te gaan zwemmen en daarna fijn met het hele gezin thuis te zijn. Ik zie haar in de hal op het bankje zitten, schoenen al aan, haar jas heeft ze van de kapstok gehaald. Van een afstand ziet ze me aankomen, de auto spotte ze als eerst. Ze lacht, zwaait en gebaart zwemmen. Als de begeleider de deur opendoet, loopt ze naar me toe. Ik krijg haar jas en help die aantrekken. Zwemmen gebaart ze nogmaals. Helaas. Ik stel haar teleur en vertel dat het zwembad ook vandaag nog is gesloten.
Elke zaterdag is ze weer teleurgesteld dat er niet wordt gezwommen. Ze pakt haar tas, geeft die aan mij en duwt me naar de auto. Zonder omkijken zwaait ze naar de begeleider. We rijden naar huis, de route gaat langs het zwembad. Blij zit ze in haar dubbele gordel en hoopt ze dat we toch gaan zwemmen. Praten kan ze niet, op een paar klanken na. Communiceren kunnen we wel, vooral met gebaren.
Haar wereld werd een stuk groter toen ze leerde dat ze zelf om drinken of eten kon vragen door haar handen te laten dansen in een bepaalde patronen. Het mooiste was het leren van het gebaar voor zwemmen. Met twee handen de schoolslag in de lucht maken. Te pas en te onpas vroeg ze iedereen om mee te gaan naar het zwembad.
Langs het zwembad
Als ze midden in de nacht wakker werd, was een van de standaardvragen of ze mocht zwemmen. Een echte waterrat is ze. Twee vleugels om haar bovenarmen en ze zwemt van de ene naar de andere kant. Het kan nu niet. We rijden langs het zwembad. In de achteruitkijkspiegel zie ik hoe ze kijkt naar de weg die daarheen leidt.
Ik denk terug aan een jaar geleden. In de intelligente lockdown ging alles ineens op slot. Anna Sophie is veertien en heeft een ontwikkelingsleeftijd van anderhalf. Haar uitleggen dat we vanwege de uitbraak van het coronavirus voorlopig niet kunnen zwemmen, ontgaat haar. Ze wil in haar ritme blijven, de vaste patronen. Broodjes in de oven betekent naar huis en zwemmen. Zelfs na een jaar bestaat dit patroon nog. Dat is een goed teken. Een nieuw normaal zonder zwemmen is niet normaal.
Thuisgekomen haal ik haar uit de auto. Via de achterdeur lopen we zo de keuken in. Naast de gootsteen blijft ze staan. Haar armen strekt ze uit en haar handen wrijft ze langs elkaar. Dit gebaar is duidelijk. Ik zet de kraan aan, zij wast haar handen en spettert het water de keuken door. Als Anna Sophie niet naar het zwembad mag, maakt ze zelf gewoon een waterballet.
Marijn Krijger heeft met Loes drie kinderen: Anna Sophie (2006), Olivier (2007) en Fréderique (2009). Anna Sophie heeft een ernstig meervoudige verstandelijke beperking. Ze is twaalf als ze verhuist naar een zorginstelling. Dan breekt corona uit. Marijn schreef het boek ‘Anna Sophie’ over zijn leven als vader-van, over het uit huis gaan én de corona-crisis. Koop dit mooie boek bij je lokale boekhandel. ISBN 9789492261687.
